Kłótnie w związku są nieuniknione. Nawet jeden człowiek potrafi mieć wewnętrzny konflikt ze sobą, a co dopiero dwoje ludzi. W pewnym momencie kończy się sielanka i nieubłaganie zaczyna etap docierania.
Pamiętam jak pierwszy raz mój facet stwierdził, że jestem kłótliwa. Poirytowałam się oczywiście. Mam swoje zdanie, jestem asertywna i nie daję sobie wciskać jakiś farmazonów, to wcale nie oznacza, że… no dobra, może jestem trochę kłótliwa. Pech tkwi w tym, że ja na ogół jestem osobą bardzo spokojną i zrównoważoną. Do czasu. I w tym jest największy problem – generalnie mam tylko dwa stany: spokojny i furia na miarę Hulka. Zielonego potwora budzi we mnie chamstwo i lekceważenie – wtedy staję się wredna i bezczelna. Ironią losu okazało się, że mój facet z kolei w Hulka zmienia się, gdy ktoś jest bezczelny i wredny, a on sam staję się wtedy (a jakże!) chamski i lekceważący. Dodajcie jedno do drugiego i macie małą apokalipsę na kilku metrach kwadratowych. Jakim cudem jeszcze się nie pozabijaliśmy? Szczerze nie mam pojęcia.
Ideałów nie ma, a już szczególnie w czasie kłótni
Ludzie mają różne temperamenty i różnie reagują na sytuacje konfliktowe. Ważne jest, by dobrze poznać się również od tej najpaskudniejszej strony. Kłótnia w związku jest nieunikniona, a pisząc kłótnia mam tutaj na myśli również sprzeczkę, różnicę zdań i jakikolwiek konflikt. To właśnie po przejściu po takich wertepach można z dumą powiedzieć, że zjadło się z kimś beczkę soli.
Poza tym na pewno nie warto negatywnych emocji zbywać i pozwalać im się odkładać jak cholesterol na ścianach żył. Później nagle z byle pierdoły tworzy się olbrzymia wojna, podczas której wywlekane są sprawy sprzed kilku miesięcy. Ogólnie rzecz ujmując – to bardzo niezdrowe podejście jest.
I nie chodzi w tym wszystkim o wybór między świętym spokojem a świętą wojną. Chodzi o świadomość, że zmiana kilku drobnych szczegółów w naszym zachowaniu potrafi przynieść kolosalne zmiany w naszym związku. Bo chcąc nie chcąc konflikty będą zawsze. A my możemy sprzeczać się z głową, albo walić na ślepo.
Poniżej podaję wam moje dziesięć wskazówek co robić i czego nie robić podczas kłótni. To są wszystkie rzeczy, których nauczyłam się na sobie. A raczej na nas. A skoro jestem kłótliwa, to naprawdę miałam spore pole do popisu.
10 wskazówek co robić i czego nie robić podczas kłótni
#1. Stawiajcie na „my” – to jest bardzo ważne i mówi się, że właśnie takie podejście często jest faktorem długich i udanych związków. Zarówno sukcesy jak i porażki powinniście współdzielić. Nigdy nie jest tak, że tylko jedna osoba ponosi winę za konflikt (takie sytuacje to ledwie ułamek procenta). W większości przypadków oboje ponosicie winę. Musicie być tego świadomi i nauczyć się do tego przyznawać.
#2. Mów co konkretnie cię boli – czyli jak jesteś wkurzona, bo nie posprzątał po sobie w kuchni, to nie zarzucaj mu: czemu jesteś taki beznadziejny? Zamiast tego powiedz: jestem wkurzona, bo po raz kolejny nie posprzątałeś po sobie w kuchni!
#3. Unikaj skrajności – czyli nie generalizuj w stylu „ty nigdy…” albo „ty zawsze…”. Najczęściej jest to niesprawiedliwa ocena. Jeśli masz coś do zarzucenia, to przynajmniej trzymaj się faktów – z nimi o wiele ciężej się kłócić.
#4. Mów z perspektywy swoich odczuć – czyli mów o swojej złości bez obwiniania o nią drugiej osoby. Masz prawo czuć się zły, wściekły, poirytowany, smutny, pokrzywdzony + 45 pozostałych odcieni emocji. Zamiast mówić „jesteś niesprawiedliwy i chamski!”, powiedz „Przykro mi, kiedy tak mnie oceniasz i mówisz mi takie rzeczy”.
#5. Szanuj uczucia drugiej osoby – czyli kiedy ktoś mówi ci, że jest mu przykro, to nie zarzucaj mu, że sobie wymyśla i nie traktuj tego lekceważąco. Na przykład: kiedy kobieta mówi „Smutno mi, bo ostatnio poświęcasz mi mniej uwagi i czuję się zaniedbana”, nie wściekaj się i nie tłumacz, że miałeś dużo roboty. Ona to wie. Ale świadomość, że miałeś dużo pracy wcale nie oznacza, że mniej za tobą tęskni. Po prostu okaż zrozumienie.
#6. Opuść gardę – czyli przypadek, kiedy ludzie zapętlają się i dzielnie okopują na danym stanowisku, którego bronią do utraty tchu. Nie chcą słuchać wyjaśnień, nie chcą zmieniać zdania, nie przyznają się do błędu i nigdy nie przepraszają. Niezależnie od usłyszanych słów zapętlają swoje oskarżenia i wyliczają własne zasługi. W takim wypadku, kłótnie działają tylko destrukcyjnie i w dłużej perspektywie nie przyniosą nic dobrego.
#7. Odpuść sobie pogardę, ironię i sarkazm – czyli nie wlewaj oliwy do ognia. Wiem, że kusi. Ale ostatecznie nie warto.
#8. Zamknij się zanim powiesz o jedno słowo za dużo – czyli w myśl starego porzekadła: słowo nie strzała, a głębiej zranić może. Nie ma sensu mówić czegoś, po czym automatycznie zaczynamy się mętnie tłumaczyć, że nie mieliśmy tego na myśli. Lepiej się zamknąć w odpowiednim momencie.
#9. Ochłoń jeśli musisz, ale nie odcinaj się – czyli nie doprowadzajcie do tak zwanych „cichych dni”. Czasami lepiej się zamknąć, wyjść na krótki spacer czy do drugiego pokoju i wrócić z czystym umysłem, gotowym do rozmowy. Nie ma sensu rozmawiać, kiedy oboje albo jedno z was jest w stanie wściekłego Hulka. W takiej sytuacji lepiej świadomie dać sobie chwilę na ochłonięcie, ale jednocześnie nie przeistaczać tego w niekończącą się zimną wojnę.
#10. Naucz się odpuszczać – nie ma sensu rozpamiętywać dawnych spraw, które już zostały rozebrane na czynniki pierwsze i wyjaśnione. Jeśli wciąż kłócicie się o to samo, to zdecydowanie coś robicie źle. Dopiero kiedy nauczycie się raz na zawsze odpuszczać rozwiązane konflikty, Wasze sprzeczki będą konstruktywne i usprawnią działanie Waszego związku.
***
Podobno papież Franciszek powiedział:
Ja zawsze radzę nowożeńcom: kłóćcie się ile chcecie, niech latają talerze, ale nigdy nie kończcie dnia bez zgody.
A ja od siebie dorzucę jeszcze: nie ma co unikać konfliktów za wszelką cenę, ale za wszelką cenę trzeba dążyć do ich rozwiązania.
